angels

MAANDAG 9 maart
Vanmorgen ben ik rustig aan toch maar weer begonnen met mijn fitness oefeningen.
Mijn maag is weer in orde en het voelt allemaal weer wat “vertrouwd”
Na het ontbijt ga ik naar de klas van Tracey en help haar weer met les geven aan 2 leerlingen.
Ze vraagt of ik nog een leuk idee heb, om na de break te doen met de kinderen, meestal is dat op maandag een kleur activiteit. Ik weet dat ik nog hele leuke voorbeeldjes van engeltjes heb en ga die halen. Tracey vind het erg mooi en samen gaan we aan de slag met tekenen zodat de kinderen na de pauze daarmee aan de slag kunnen. Het wordt weer een mooie creatieve activiteit en het is “helemaal mijn ding” om hier mee te helpen. De tijd vliegt voorbij.
Na de lunch spoel ik mijn wasje en poets door het toilet en de douche. Dat is er in het weekend niet van gekomen, maar wel noodzakelijk met al dat stof en zand hier.
Deze middag willen we gaan schminken voor de kinderen. Dat vinden ze geweldig!
Als ik de Day care binnenkom is Michelle al begonnen, maar ik zie maar weinig kinderen.
Deze rusten vandaag omdat het zo bloedheet is. Maar een voor een komen ze toch aan druppelen en doe ik mijn uiterste best om van Devin een Winnie de Poeh te maken. Ik ben er helemaal niet zo handig in maar Michelle zegt dat ik het beter kan dan de rest en ik net moet doen alsof ik het allemaal wel weet. Vooruit met de geit, aan de slag Na Winnie de Poeh schmink ik nog wat bloemetjes en een vlinder. En eigenlijk begin ik het toch wel erg leuk te vinden om te doen.
Als ik Kalisa wil schminken merk ik dat hij niet fit is. Ik voel aan zijn hoofdje en dat voelt echt zo heet. Dit kindje is ziek! Tracey vraagt of wij paracetamol hebben maar ik vind dat Suzan echt eens naar hem moet kijken. Dus lopen we er met zijn drieën heen. Suzan denkt dat hij malaria heeft en gaat een bloedtestje doen. Als Kalisa merkt dat hij een prikje in zijn vinger moet begint hij te huilen en te roepen. We houden hem stevig vast en gelukkig gaat alles goed. Hij blijkt malaria te hebben, gelukkig in fase 1. (je kan op de test zien of het 1, 2 of 3 is) Suzan geeft hem medicijnen en Tracey zet hem onder een koude douche om af te koelen. Daarna brengt Zenon hem naar huis op de boda want hij is te ziek om te lopen. Hij krijgt medicijnen mee die hij vanavond en morgenvroeg nog in moet nemen. Hopelijk is hij snel weer het kleine, ondeugende jongetje.
Ik maak foto’s van ons werk en Tracey vraagt of ik op haar gezicht een bloemetje wil schminken. Tuurlijk doe ik dat. Uiteindelijk ga ik ook nog even naar de Sewing room om de broek voor Winnie af te maken. En dan is het alweer 17.00uur.
Tijdens het eten staat Maria (ons Ciske de rat) aan de deur met een hele kapotte gescheurde jurk aan. Ze moet van mama vragen of ik de jurk voor haar kan maken. Maar, eerlijk is eerlijk, ik geloof niet dat ze bij Suzan geweest is en zeg haar dat ik na het eten met haar naar mama wil lopen om het te vragen. Dat is goed. En als ik later met haar naar Zenon en Suzan loop blijkt ze het wel gevraagd te hebben. Heb ik haar gewoon niet geloofd?! Maar ik ga mezelf na. In haar situatie zou ik eerst proberen het probleem op te lossen voordat ik het bekend zou maken. Tja zoals de waard is……..
Ik loop met haar naar de Sewing room en maak de jurk. David komt er ook bijzitten en wil het pedaal van de naaimachine bedienen. Ik vind het eigenlijk wel heel gezellig. Dan komt Michael met zijn schoolbroek waar de rits van kapot is. Ik ben heel duidelijk geweest dat ik dat echt niet kan maken. Ritsen inzetten vind ik verschrikkelijk. Hij begint zelf te prutsen, maar ik kan het niet aanzien. Gevolg: Ik ga morgen proberen om er een rits in te zetten. Tja, nee zeggen is niet mijn beste kant en ik wil het ook graag voor hem doen.
Als ik terug loop naar mijn eigen huisje is het inmiddels helemaal donker en snak ik naar een heerlijk kopje thee.
Deze avond werk ik aan mijn verslag en foto’s. De uren vliegen voorbij en voor ik er erg in heb is het alweer bedtijd.