Michelle, my hero

ZONDAG 8 MAART
Vandaag weinig te schrijven, niks gedaan.
Als ik wakker wordt heb ik dorst en voel me niet echt fit.
“Een katertje” dus. Volgens Liesbeth is iets hartigs eten het beste medicijn dus bak ik een lekker eitje.
Het helpt wel iets, maar voel me toch nog aardig beroerd. Ik plof op de bank en ga maar weer even liggen.
“s middags nemen we een boda naar King Fisher en zoeken een mooi plekje op onder de rieten parasol. Ik plof op mijn handdoekje en val in slaap. Als ik een uurtje later wakker wordt voel ik me ietsie beter. “Cola” zegt Michelle, “dat helpt ook” Dus bestelt Helma een cola. Maar ik ben vergeten erbij te zeggen dat het cold moet zijn dus wordt er een “geen koude” cola gebracht. En lauwe cola is nou ook niet iets waar ik op zit te wachten. Michelle heeft thee bestelt en deze “komt er zo aan” En, niet te geloven 3 kwartier later komt de serveerster met een thermoskan Afrikaanse thee……..met melk. Michelle griezelt als ze de deksel van de kan draait. Als er echt iets vies is, is het warme melk voor haar. Tja hier wordt zij dus ook niet beter van. Ik probeer de thee en vind het wel lekker. Het lijkt wel of er gember inzit. We ruilen, zij de cola van mij die ik niet weg krijg, en ik de thee van Michelle.
En we puffen en we steunen en moeten uiteindelijk om ons zelf lachen. “De moeders zijn ook eens een avondje gaan stappen”
We blijven totdat het donker gaat worden, dat is zo rond 19.00uur en nemen dan de boda naar huis.
We zijn vanavond weer druk in de weer met onze foto’s ed.
Om 11.00 tijd om naar bed te gaan en alle lampjes uit…..even dan……. Want ik zie weer iets zwarts wegkruipen op mijn muur.
Bekijk het eens goed en zie dat het een grote spin is. Tja wat doe ik nu?
Eerst maar eens proberen of ik zelf niet de held kan uithangen. Ik neem mijn schoen….tel tot 3…Fletch! Erlangs! De spin kruipt vliegensvlug een paar meter verder. Nondepie stom beest!
De watchman roepen? Heel zachtjes roep ik “Posiano” maar die is aan zijn rondje bezig en hoort me niet. Voordat die weer terug is kan dat “eng beest” ook weer vertrokken zijn.
Helaas voor Michelle, is zij mijn derde keus en roep ik haar uit bed. Als zij mept is het net alsof deze weg springt op haar arm. Pfffff ik wordt hier zo moe van. De spin weg, maar niet dood. Ik begin al meteen te fantaseren dat hij vannacht op mijn kussen kruipt, over mijn lijf. Brrr ik moet er echt niet aan denken. Heel voorzichtig vraag ik aan Michelle of ik het kastje van de muur zal zetten. Gelukkig vind ze het een goed idee en even later, tja lieve dierenvrienden, kan ik toch weer rustig slapen.