Ernie
Door: Helma
Blijf op de hoogte en volg Helma
20 Januari 2015 | Nederland, Bergeijk
MAANDAG 19 JAN
Vandaag gepaint . Hard doorgewerkt, wat wel zweten was.
Auntie Tracy hielp weer mee. We hebben alles in de Day Care onder blauw en boven wit. Heel mooi al zeg ik het zelf! We hebben zelfs de keuken ook al geschilderd. In dezelfde kleuren blauw en wit. Tom de garden man is ook erg vriendelijk en helpt alles en iedereen, zo ook ons. Hij haalt de bedden uit de kamer, die weer naar de rust kamer moeten. We gaan morgen ff vragen aan Suzan, wat we met de fysio kamer doen. Het lijkt mij mooi om deze toch in andere kleuren te doen, mogelijk alleen onder of boven een andere kleur op te zetten.
Het is voor ons ook fijn om te weten wat ze precies in de fysiokamer wil hebben en op welke plek. Dan kunnen wij afbeeldingen op de muur zetten die ook als oefentherapie kunnen dienen.
We eten vandaag met de pot mee., wel in ons eigen huisje zoals de afspraak is.
De fam. Otim is vanmiddag uit met hun busje volgeladen. Ze gaan bij vrienden op bezoek die ook een weeshuis hebben. Leuk dat ze dan de meeste kinderen ook meenemen. Ze zien er allemaal netjes, en verzorgd uit.
Wij lekker met de aunties, kletsen en werken.
De aunty’s vertelden nog een verhaal dat er wel steeds verschillende volunteers kwamen. Vorig jaar waren er een paar die , zij niet zo aardig vonden. Ze hadden weinig contact samen en die mensen hadden meer met de katten en zwerfhonden op dan met de aunties en de kinderen. Die vrijwilligers vertelden weinig tegen de aunty’s, aten niet mee, keken ook niet echt naar de kinderen om. Een verhaal heeft altijd twee kanten, maar het is niet leuk als hier ook maar een kleine waarheid van waar is. Ik heb het erg naar mijn zin met hen, ik vind het fijn om koffie aan te bieden, een koekje erbij, een praatje over elkaars leven. Mooi vind ik dat! Ze zeggen dn ook dat ze het leuk vinden dat wij zo gezellig zijn en lol met hen maken.
Zo leer je de echte mensen kennen, (of niet?) Ik voel wel dat ik op mijn grenzen moet letten omdat als je 1 vinger geeft ze drie handen pakken. Ze delen wel veel, maar als ze iets voor zichzelf voor elkaar kunnen krijgen dan zal men daar echt voor gaan.
Dit heeft volgens mij met overleven te maken. Dat soort dingen is voor ons moeilijk voor te stellen.
Tracy vertelde ook een verhaal over haar ziek kind, die medicijnen nodig heeft en er is geen geld voor. Michelle en ik zijn er niet op in gegaan om te helpen . We zullen waarschijnlijk nog zoveel verhalen horen en we zijn hier voor Home Sweet Home.
De basis is hier back to basic!
We hebben het over gezellig maken, hier geld elke dag 3 maaltijden en schone kleren aan. Deze zijn veel al kapot, volgens mij heeft bijna niemand van de kinderen ondergoed aan. Dit hebben ze niet en er is dan maar een broek vies ipv twee.
Vanmiddag zat Winnie (een spastisch meisje) van het weeshuis op het gras. Aan onze kant lag een hele tak met 60 bananen, ik had al lang gezien dat ze daar naar lonkte. Hoe moeilijk het ook was, maar over het grind, stenen, stof en zand kwam ze bij de bananen en “pikte” er een. Helemaal onder het stof, maar zelf bemachtigt. De aunties riepen Winnieeee………………. Don’t do that, maar Winnie lachte, zij had wat extra’s; zand met bananas!
Na onze arbeid nog ff water pompen voor de was, maar vooral voor ons te wassen. Ik wist niet dat ik ooit nog zo zou genieten van een emmer koud water, die ik voor de helft mocht gebruiken om me te wassen en af te spoelen. Heerlijk! Want we hebben al een week geen water, dus pompen. De grote tank is al leeg en er is maar een trekstang om te pompen. Onze tank is niet te gebruiken achter ons huis, want daar hebben de kids in de pijp iets in geduwd. Dus moet die binnen kort opengebroken worden. Na deze heerlijke simpele douche, en een voeten bad, (een emmer met koud water met omo.) voel ik me een ander mens.
Ik loop nog even langs het weeshuis om aan Murcy te vragen of ik haar knuffel Ernie even mag lenen omdat ik schoentjes voor hem wil maken. Dat is geen probleem en de knuffel mag bij mij logeren. Ik zeg dat ik dat erg fijn vind en dat Ernie bij mij in bed lag. (ha ha, het is een knuffel, te vies om aan te pakken) En dat ik erg lief voor hem zal zijn. Murcy is helemaal in haar nopjes.
Met knuffel Ernie loop ik naar het huis van Suzan en vraag of ik de sleutel mag hebben van de Sewing room omdat ik alvast wil beginnen aan de schoentjes en een jurkje wil maken. Geen probleem. Wat een rust in het gebouw! Als ik lekker aan het naaien ben komt Jacinta aangelopen. Ze wil afsluiten. Geeft niks want de muggen steken me lek!
Weer een relaxed avondje op ons “eigen plekje” op de bank.
Vandaag gepaint . Hard doorgewerkt, wat wel zweten was.
Auntie Tracy hielp weer mee. We hebben alles in de Day Care onder blauw en boven wit. Heel mooi al zeg ik het zelf! We hebben zelfs de keuken ook al geschilderd. In dezelfde kleuren blauw en wit. Tom de garden man is ook erg vriendelijk en helpt alles en iedereen, zo ook ons. Hij haalt de bedden uit de kamer, die weer naar de rust kamer moeten. We gaan morgen ff vragen aan Suzan, wat we met de fysio kamer doen. Het lijkt mij mooi om deze toch in andere kleuren te doen, mogelijk alleen onder of boven een andere kleur op te zetten.
Het is voor ons ook fijn om te weten wat ze precies in de fysiokamer wil hebben en op welke plek. Dan kunnen wij afbeeldingen op de muur zetten die ook als oefentherapie kunnen dienen.
We eten vandaag met de pot mee., wel in ons eigen huisje zoals de afspraak is.
De fam. Otim is vanmiddag uit met hun busje volgeladen. Ze gaan bij vrienden op bezoek die ook een weeshuis hebben. Leuk dat ze dan de meeste kinderen ook meenemen. Ze zien er allemaal netjes, en verzorgd uit.
Wij lekker met de aunties, kletsen en werken.
De aunty’s vertelden nog een verhaal dat er wel steeds verschillende volunteers kwamen. Vorig jaar waren er een paar die , zij niet zo aardig vonden. Ze hadden weinig contact samen en die mensen hadden meer met de katten en zwerfhonden op dan met de aunties en de kinderen. Die vrijwilligers vertelden weinig tegen de aunty’s, aten niet mee, keken ook niet echt naar de kinderen om. Een verhaal heeft altijd twee kanten, maar het is niet leuk als hier ook maar een kleine waarheid van waar is. Ik heb het erg naar mijn zin met hen, ik vind het fijn om koffie aan te bieden, een koekje erbij, een praatje over elkaars leven. Mooi vind ik dat! Ze zeggen dn ook dat ze het leuk vinden dat wij zo gezellig zijn en lol met hen maken.
Zo leer je de echte mensen kennen, (of niet?) Ik voel wel dat ik op mijn grenzen moet letten omdat als je 1 vinger geeft ze drie handen pakken. Ze delen wel veel, maar als ze iets voor zichzelf voor elkaar kunnen krijgen dan zal men daar echt voor gaan.
Dit heeft volgens mij met overleven te maken. Dat soort dingen is voor ons moeilijk voor te stellen.
Tracy vertelde ook een verhaal over haar ziek kind, die medicijnen nodig heeft en er is geen geld voor. Michelle en ik zijn er niet op in gegaan om te helpen . We zullen waarschijnlijk nog zoveel verhalen horen en we zijn hier voor Home Sweet Home.
De basis is hier back to basic!
We hebben het over gezellig maken, hier geld elke dag 3 maaltijden en schone kleren aan. Deze zijn veel al kapot, volgens mij heeft bijna niemand van de kinderen ondergoed aan. Dit hebben ze niet en er is dan maar een broek vies ipv twee.
Vanmiddag zat Winnie (een spastisch meisje) van het weeshuis op het gras. Aan onze kant lag een hele tak met 60 bananen, ik had al lang gezien dat ze daar naar lonkte. Hoe moeilijk het ook was, maar over het grind, stenen, stof en zand kwam ze bij de bananen en “pikte” er een. Helemaal onder het stof, maar zelf bemachtigt. De aunties riepen Winnieeee………………. Don’t do that, maar Winnie lachte, zij had wat extra’s; zand met bananas!
Na onze arbeid nog ff water pompen voor de was, maar vooral voor ons te wassen. Ik wist niet dat ik ooit nog zo zou genieten van een emmer koud water, die ik voor de helft mocht gebruiken om me te wassen en af te spoelen. Heerlijk! Want we hebben al een week geen water, dus pompen. De grote tank is al leeg en er is maar een trekstang om te pompen. Onze tank is niet te gebruiken achter ons huis, want daar hebben de kids in de pijp iets in geduwd. Dus moet die binnen kort opengebroken worden. Na deze heerlijke simpele douche, en een voeten bad, (een emmer met koud water met omo.) voel ik me een ander mens.
Ik loop nog even langs het weeshuis om aan Murcy te vragen of ik haar knuffel Ernie even mag lenen omdat ik schoentjes voor hem wil maken. Dat is geen probleem en de knuffel mag bij mij logeren. Ik zeg dat ik dat erg fijn vind en dat Ernie bij mij in bed lag. (ha ha, het is een knuffel, te vies om aan te pakken) En dat ik erg lief voor hem zal zijn. Murcy is helemaal in haar nopjes.
Met knuffel Ernie loop ik naar het huis van Suzan en vraag of ik de sleutel mag hebben van de Sewing room omdat ik alvast wil beginnen aan de schoentjes en een jurkje wil maken. Geen probleem. Wat een rust in het gebouw! Als ik lekker aan het naaien ben komt Jacinta aangelopen. Ze wil afsluiten. Geeft niks want de muggen steken me lek!
Weer een relaxed avondje op ons “eigen plekje” op de bank.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
