physical therapy

Dinsdag 20 januari
Voor mij vandaag even niet schilderen. Ik heb Murcy al een paar dagen beloofd om schoentjes voor haar pop te maken. En vandaag ga ik dit echt realiseren…..ALS er stroom is.
Ook het jurkje waar ik gisteravond aan heb zitten werken wil ik afmaken.
Ze is dol enthousiast. Wat ook weer een valkuil is want ze wil steeds meer.
Michelle gaat verder met het schilderwerk en er zijn vandaag meer aunty’s die mee willen helpen. Ze vergeten even dat er ook nog kinderen zijn die verzorgd moeten worden en in de gaten moeten worden gehouden. Dus Michelle r regelt dat er eentje mag helpen en daarna weer iemand anders. Is okay! Vandaag heeft Tracy haar gezin mee genomen naar Home Sweet Home. We maken kennis met haar man en kinderen. Maar als Suzan en Zenon thuis komen merken we wel dat dit niet de bedoeling is. Een kindje meenemen is prima, maar niet heel de familie. Ook auny Claire is vandaag weer op komen dagen. Ze is een tijdje niet gekomen en Suzan weet dan ook niet waarom. Ze heeft gehoord dat er een kind ziek was, maar Claire heeft niet de moeite genomen om dit door te geven. Langzaam aan beginnen Michelle en ik te begrijpen dat het nog niet zo eenvoudig is om hier personeel te hebben. Zowel Tracy als Claire reageren maar matig als Suzan tegen hen praat. Wat lijkt me dat moeilijk. Later ziet Michelle dat de kinderen van Tracy een potlood onder hun trui stoppen. Tracy zegt dat ze het terug moeten leggen. Maar waarom? Omdat ze zag dat Michelle dit gezien heeft? Ingewikkeld allemaal. De aunty’s zijn, voor ons, super leuk en gezellig. We werken, zingen en praten en hebben het heel gezellig.
Maar, waar ben ik gebleven, in The Sewing room. De vorige vrijwilligster, Nellie, heeft er een prachtige ruimte van gemaakt. Heel overzichtelijk. Gift en Kawa, twee meisjes van HSH hebben er al vele uurtjes door gebracht. Helaas hebben ze ook de mooiste lappen gebruikt. Die vouwen ze dan dubbel, naaien het dicht, zoompje onder en boven, elastiekje en ze hebben een nieuwe rok. Maar zo verschrikkelijk slordig in elkaar gezet. Ook de rotzooi laten ze gewoon liggen. Dus ook toen moest Suzan weer optreden. De deur is nu op slot en iedereen die gebruik wil maken van deze ruimte moet de sleutel bij “mama” halen. Ik vind dit een heel goed plan. Maar ik heb dus nu de sleutel en ga lekker freubelen voor the kids. Meteen als ik er binnen ben stroomt het binnen. Murcy en Maria zitten zowat boven op mijn schoot en kunnen het niet laten om niet aan de knopjes van de naaimachine, te zitten. Ik maak het jurkje voor de pop Ernie af, stik een paar schoentjes erbij en dan is Maria aan de beurt. Ook zij wil schoentjes, een lange broek en een shirt. Hopsakee, daar gaat ie weer. De andere kinderen die er ook zijn beginnen te zingen en ook ik laat maar weer een Nederlands liedje horen. Dan ineens stopt de naaimachine……geen power (stroom valt uit) Als ik op kijk zie ik allemaal heel teleurgestelde gezichtjes. Maar…..wonder boven wonder, de lichten gaan weer aan. We have P O W E R.
De kinderen beginnen te joelen van vreugde, ook ik joel ijverig mee.
We zijn zo druk bezig dat we vergeten dat het koffietijd geweest is. Ineens is het al weer lunch time, bruine bonen met rijstemeel. Ik sluit de deur van de Sewing room,, neem de sleutel mee en “have a break”
Die middag blijft die deur op slot en ga ik helpen met het poetsen van de rust ruimte. Michelle heeft vanmorgen met Tracy de fysioruimte geverfd en dat ziet er geweldig mooi uit. Nu moeten jullie niet denken dat de fysioruimte eruit ziet als in Nederland, clean met een mooie massagetafel en allerlei apparaten. Nee dit is gewoon een ruimte, net als alle anderen met beschadigde muren, geen extra meubeltjes , en geen extra dingen. Suzan wil hier een bed in zetten en een looprek in laten maken. Wij hebben bedacht om een mooie boom op de muur te schilderen waar de kinderen dan knuffeltjes, die we ook zelf willen maken, in kunnen hangen. Zoals een appel, rups, aapje, als oefening voor de spieren. Maar we hebben z o v e e l plannen, dat we afgesproken hebben om niks meer te beloven maar een voor een de dingen af te werken. First the painting en daarna willen we geld sponsoren voor de stal. Daarin is ook onduidelijkheid geweest. Wij zaten op “het beginnen” van de stal te wachten. Maar Zenon had daarvoor natuurlijk geld nodig en vind dat moeilijk om te vragen. Gelukkig is Suzan hierin duidelijk naar ons geweest en nu willen we morgen het beginbedrag aan hun geven. (Dus nogmaals mensen, dank dank jullie wel!)
Maar ik dwaal weer af, ik ga dus de rustruimte mee poetsen. De muren hebben we afgeschrobd met omo en koud water. Met koud water werken zijn wee inmiddels gewend. Maar zoals wij even poetsdoeken en emmers uit de kast halen, nee zo gaat dat hier niet. De 2e emmer die we willen gebruiken staat bij ons huisje, met ons wasgoed. Tja die er dan maar ff op de grond leggen, spoelen we straks wel uit. Poetsdoeken: Die moeten gehaald worden….en dat blijft maar duren. Uiteindelijk komt Tracy aangelopen met oude handdoeken (die wij nog niet als poetslap zouden gebruiken) en kunnen we aan de slag. We schrobben met borstels het vuil van de muur en 2 aunty’s helpen mee. Als de muren schoon zijn is de vloer aan de beurt. Waar is de schrobber? Daar is de schrobber! Een harde veger met halve steel. Geeft niks, werkt ook. Als Michelle gaat dweilen doet ze dat met een theedoek uit Nederland. Er staat een boerke, boerinneke en een molen op. Da’s grappig. Ff foto maken.
 
Uiteindelijk is de ruimte schoon en kunnen we beginnen met het schilderwerk. De trap? De trap! Er is geen trap. Dus sjouwen we een grote tafel de ruimte in. Michelle en ik beginnen met de hoekjes en randjes te verven zodat er de volgende keer met een roller gewerkt kan worden. We worden moe en houden een pauze. Michelle maakt 6 kopjes koffie en brengt een pak koekjes mee. We gaan heel gezellig met zijn allen buiten op de grond zitten onder de veranda. Suzan is heel tevreden en zegt dat wij niet van ophouden weten. Murccy is niet bij me weg te slaan en ze zegt dat haar knuffel Ernie, vannacht weer bij mij wil logeren. Ze is zo blij met haar nieuwe kleertjes voor Ernie. Ik vind het prima en zeg dat ik goed voor Ernie zal zorgen en dat hij ook deze nacht weer bij me in bed mag.
Na de koffie besluit ik toch om alle randjes af te verven. Dan is de verf ook op en ben ik, voor mijn gevoel, klaar met de klus. Daarna “Cappuccino” time met Michelle.
Gift brengt ons eten , Mattoké. Gekookte banaan met spinazie en pindasaus. Heel erg lekker.
Michelle springt onder de douche en ik besluit om na haar te gaan. Maar als ik de ruimte in kom voel ik iets aan mijn been kriebelen. Ik zie een hagedis weg springen. Ik schrik en begin kei hard te gillen.
Miichelle schrikt weer van mij want inmiddels sta ik in mijn onderbroek boven op de bank. Toch is zij de redder in nood en gaat, gewapend met een veger de badkamer in. Maar ik vertrouw het niet meer en omdat ik niet weet of de kust veilig is, was ik me aan het wastafeltje bij de wc. Morgen ben ik de eerste onder de douche!