Ceeling club

ZONDAG 18 JANUARI 2015
Vandaag hebben we weer een free dag ingepland. Michelle zorgt weer voor een lekker ontbijtje en ik ben degene die weer 2 emmertje water gaat pompen.. Als ik terug kom met een emmer water zie ik dat een loslopende puppy, hier op het terrein zich heerlijk vermaakt met onze vuilniszak. Das balen kunnen we alles weer opruimen. We rapen alles weer bij elkaar en ik loop met de zak vuilnis naar het einde van het terrein waar ik het over een muur gooi. Daar zal al het vuil later verbrand worden. Hoeveel ongedierte op deze afvalberg af gaat komen, ja dat weet ik ook niet.
Familie Otim gaat naar de kerk, maar wij hebben daar deze keer geen behoefte aan en besluiten ons eigen plan te trekken. Uiteindelijk zijn we klaar om te vertrekken om naar Fish vinger te gaan.. Meteen als we aangelopen komen komt er al een bodaboda rijder aan die ons graag een lift wil geven.
Michelle vraagt of hij de leg wijnfles op wil ruimen, want we willen niet dat de kinderen deze zien liggen op en rond het terrein van HSH. Ja dat kan hij wel, hij zal deze in “the boesch” gooien. Begint Michelle daar een heel verhaal in haar “beste” Engels dat dat niet goed is voor de natuur. En dat we daar in Nederland “a ticket” voor krijgen. Hij lacht en zegt dat dat hier oké is. Tja wat kan hem dat schelen. Maar eerst moeten we nog naar die bar om onze schulden te betalen. Hij knipt begrijpend, maar zal er waarschijnlijk niks van begrepen hebben. Dan, als dat ook weer geregeld is stappen we op en gaan op pad. Het wordt steeds gewoner om op zo’n brommer te stappen en ook om te prijs te regelen. Deze jongen heeft een hele oude brommer en als we berg op gaan houd ik mijn hart vast. En ja hoor….waar ik al bang voor was, gebeurt, de brommer houdt er mee op. “No problem” zegt hij.
We stappen af en een minuutje later start het ding weer. Wij er weer achterop.
Hopsakee daar gaan we weer. Maar nog geen 2 minuten later…..pfffff stopt ie weer. Wij er weer af. Hij vraagt “a momen for oil” en steekt de weg over. Michelle en ik besluiten om door te lopen, hij haalt ons wel in als zijn taxi het weer gaat doen. Maar we lopen dus nog steeds met het tasje met die lege fles, te sjouwen. Dan besluit ik om het maar in de berm “te laten vallen” maar een goed gevoel heb ik er niet bij.
Op een gegeven moment komt onze boy weer aangereden, we klappen in onze handen en hij lacht. Dus voor d 3e keer achterop. We rijden een zandpad in en komen enkele mensen en koeien tegen. De huizen die we nu zien zijn iets groter en mooier en de jongen vertelt ons dat daar meer rijkere mensen wonen.
Dan komen we aan in VisFingers. Dat is een aanlegplaats voor boten war je een rondvaart kunt boeken. De bewaking brengt ons naar een jongen die een boot heeft en al vrij snel zijn we het eens over de prijs. Nou ja we hebben eigenlijk niet afgedongen want een uurtje varen voor tien euro pp vinden we prima. (achteraf horen we van Zenon dat dit echt veel te duur is) We varen op het Victoriameer en de jongen vertelt over het water, de dieren en de planten. Op een gegeven moment komen we op de grens van het Victoriameer en de Nijl. Foto dus! We varen langs rimboe waar nog apen leven. We houden de boot stil en ineens komen er een paar tevoorschijn. De jongen heeft ze snel in het oog, Michelle wat later en gelukkig zie ik er ook nog eentje wegglippen.
Dan ziet onze schipper en hulpje, een gewonde vis in het water liggen. Ze besluiten om de boot te draaien en de vis mee te nemen. Lekker om vanavond te eten. Het is een grote vis en hij is er mee in zijn nopjes.
Dan ineens, houd de boot ermee op. Wat nu weer? Och ja, we zien wel en maken ons niet druk. De boy’s van onze boot praten met elkaar in, ik denk Oegandees, want er is geen touw aan vast te knopen. Kan ons het schelen we zitten heerlijk relaxed op de boot. Dan blijkt de benzine op te zijn. Als er een ander bootje aangevaren komt wordt er wat van die tank in een jerrycan gepompt en we kunnen weer verder. Onze schipper probeert nog op verschillende plekken te stoppen en “voor weinig” laat hij ons dan van alles zien. Maar wij vinden het prima zo en hebben geen behoefte aan een stop bij een dierentuin of speeltuin.
Na een uurtje varen stoppen we bij De Ceeling club. Als we uit ons bootje stappen staat er al een “matroos” op ons te wachten. We zien wel dat dit echt voor de rijkeren is. We worden naar een prieeltje gebracht waar we genieten ven een heerlijk drankje. Als Michelle vraagt waar het toilet is wordt ze helemaal begeleidt. Jeetje wat een sjiek gedoe. Maar omdat we zo relaxed zitten besluiten we om daar ook maar een hapje te eten. Tja en na nog een lekker glaasje wijn EN Wifi bestellen we ook nog maar een fris biertje. De tijd vliegt voorbij en we vinden het leven in Uganda zo slecht nog niet. Maar op een gegeven moment wordt het toch tijd om op te stappen. We vragen de rekening en als we die nakijken blijkt dat de cherry van Michelle 3x een consumptie is. Ehhh dat klopt toch niet? Maar bij nader uitleg (tja Engels is nog steeds niet onze beste taal) begrijpen we dat onze bediende niet vroeg hoeveel ijsklontjes ze in haar drankje wilde, maar hoeveel drukken op de fles.
Michelle vond het al zo raar dat ze voor 3 ijsklontjes extra moest betalen. Wij lachen.
We moeten nu echt gaan want we moeten nog boodschappen doen in Jinja. Als we nog even naar het toilet gaan krijgen we aanspraak met 2 mooie dames die ons uitnodigen om met hun een keer een avondje door te brengen in Jinja. We laten dit nog maar even op zijn beloop.
Bij de poort staan de bodaboda jongens al weer te wachten. We maken een deal dat wij eerst naar Jinja gaan om enkele boodschappen te gaan doen. Als we, in de supermarkt, ons brood en kaas willen betalen en vragen of er ook wijn te koop is zegt hij ´ zegt hij
“Yes, we have” Zouden wij er dan toch naast gekeken hebben? Nee hoor, we moeten twee deuren door en dan komen we in een super grote kast die vol drank staat. Echt van alles is er te koop. Van wijn tot sterke drank. We kopen 2 flesjes wijn en daarna brengt onze boda jongen ons terug naar Buzika, waar wij logeren. Het is geen vrolijke jongen en hij snapt volgens mij ook helemaal niks van onze “talk” Maar niettemin brengt hij ons veilig terug naar onze plek waar we moeten zijn.
Het is nog niet donker en we hebben wel zin in een drankje. Als we in een bar wat drinken komen er meteen jonge mannen op ons af die van alles over Nederland willen weten. Nu begrijpen we Suzan ook beter dat ze het geen goed idee is om hier iets te gaan te gaan drinken. Afstand houden is dan toch de beste manier. Ineens horen we trommelgeroffel. We lopen tussen 2 huisjes door en komen op een veld uit waar de buurtbewoners samen gekomen zijn. Een groepje mannen maakt muziek en 3 vrouwen zijn aan het dansen. Super leuk. Net als ik in het gras wil ploffen om te genieten van de muziek en dans komt er een oude mevrouw op me af. Ze geeft me een knuffel en vraagt “foto, foto?” Tuurlik wil ik van haar een foto maken. Maar ze wenkt me en ik moet met haar mee komen. Michelle is inmiddels tussen een horde kinderen komen te staan die haar aan raken en aanspreken.
Ik loop mee en de vrouw, ze doet haar hoofddoek af en gaat bij een oude auto staan. Zo wil ze op de foto. Voor mij is dat geen probleem. Leuk zelfs!
Daarna loop ik terug naar de dansers en ik zie Michelle wenken. Ik denk dat het toch beter is als we gaan. De kinderen worden steeds brutaler en zitten nu ook aan onze tassen. Ook komen ze nu bij mij staan en raken me aan. De vrouw van de foto komt ook terug en wil 1000 shilling. Nou ik ga hier echt mijn beurs niet tevoorschijn halen. We lopen terug en kopen 4 hapjes bij een jong meisje. We betalen 200 shilling en denken nu “rust” te hebben. Niks is minder waar en het meisje van de hapjes komt ons achterna en zegt dat we meer moeten betalen. Uiteindelijk geven we haar nog eens 200 shilling en dat is voor ons de limit. Als ze merkt dat er echt niks meer te halen valt gaat ze terug naar haar verkooppunt.
Michelle en ik zijn wat teleurgesteld over de mensen hier in het dorp. Zijn ze echt vriendelijk of alleen maar omdat ze denken dat er wat te halen valt?
We frissen ons wat op en installeren ons weer op de bank.
De dagen vliegen hier voorbij.