relaxed day

ZONDAG 1 MAART
Nog 25 nachtjes slapen, dan komen onze mannen naar Afrika en kunnen we beginnen aan een prachtige rondreis door een klein stukje Afrika.
Ik kijk er naar uit maar het geeft me ook het gevoel “dat ik hier nog niet klaar ben”
Ik wil eigenlijk nog zoveel realiseren, maar weet dat dat niet kan en dat ik dat l o s moet laten.
Ons volgende project is de tegelvloer in het woonhuis van de kinderen.
Wat zal dat fijn voor ze zijn. De vloer die er nu in ligt is besmeerd beton en op vele plaatsen kapot.
Dat veroorzaakt soms wondjes op knieën en benen. Dus geen overbodige luxe!
Ik heb het idee dat het de hele nacht gedonderd en gebliksemd heeft (ik miste alleen de meters bier van Guusje M. ha ha) Er is volgens mij erg veel regen gevallen. Gelukkig gaan we de dag nu droog beginnen.
Ik maak een lekker ontbijtje voor Michelle met gebakken ui, tomaat en ei. Helaas ietsie zwart gebakken maar met liefde gemaakt, zullen we maar zeggen. Kopje koffie erbij en de dag kan niet meer stuk.
Deze morgen “rommelen” we beide maar een beetje aan in ons huisje. We wassen ons wasje en poetsen een keer door ons stekkie wat elke dag weer stoffig wordt! Dan ploffen we op ons bankje buiten in het zonnetje. Ikke met een boek en Michelle met haar laptopje. R e l a x e d .
Na de lunch lopen we naar het volgende dorpje om daar een keer onze boodschappen te doen.
Brood, tomaatjes, eieren, fruit en water. De kinderen blijven het mooi vinden die muzungu’s.
Na een “lekker drankje” op een terrasje wandelen we weer op ons gemakkie terug. Als ik in een klein winkeltje “swypers” (bosje takjes bij elkaar gebonden om de vloer mee te vegen) zie staan nemen we die ook maar eentje mee. Kunnen we ons huisje vegen. Op terugweg ontmoeten we Tracy met een vriendin. We maken een praatje en ze moet lachen als we zeggen dat we een swyper gekocht hebben. Volgens haar heeft het een andere naam, maar die ben ik weer vergeten. Het taaltje van hier is ook echt niet te volgen. Gelukkig praten de meeste mensen Engels (op het niveau van mij
ha ha ) en kan ik me aardig redden hier.
Het is kei lekker weer, zonnig met een heerlijk windje. Michelle wil koken vandaag omdat we genoeg hebben van de hapjes die Home Sweet Home elke zondag gaat halen voor de kinderen. Ik vergelijk het met “de friettent” in Nederland. Vele hapjes, gevuld of ongevuld in vet gebakken. De kinderen vinden het heerlijk, maar wij zijn het inmiddels een beetje beu.
Als Michelle gaat koken weet ik zeker dat het lekker is. Wij eten rijst, met kerrie, vis en ananas en tomaten. Ik eet mijn buikje lekker rond.
Ik leg hout in de cirkel en als ik daar mee klaar ben komen we erachter dat we geen van beide zin hebben om te stoken. Gewoon ff binnen, laptopje aan, foto’s bewerken en misschien begin ik alvast aan mijn 2e fotoboek van Oeganda. Ik lees mijn berichtjes en merk dat veel mensen enthousiast reageren op de foto van onze quadbike safari van gisteren. Een aanrader voor degene die kans hebben om dit eens te proberen.
Het trommelen wat we net nog hoorden is gestopt in de town. Nu overheersen de geluiden van de krekels, de koeien en straks horen we vast de brulkikkers nog.
Rustig avondje voor Helma en Michelle