swyper?

DONDERDAG 5 MAART
Hoe laat ik ook naar bed ga, ik ben altijd voor 7 uur wakker.
Zo ook vandaag weer. Na de claxon van de schoolbus val ik weer in slaap maar de dorpsradio zorgt er voor dat ik mijn oogjes weer goed op tijd open.
En dan ben ik wakker en heb weer energie voor 10.
Om Michelle niet te vroeg te storen stel ik mijn gymlesje uit tot 7.45. Voor die tijd bekijk ik de foto’s op mijn PC en lees mijn verslagen nog eens door. Ik krijg veel reacties en dat is altijd erg leuk om te lezen. (Dank je wel allemaal!) Zo ook van iemand die erg moest lachen om mijn “swyper-verhaal”
Hier volgt de reactie op dat verhaal:
“Volg sinds enkele weken je verhalen uit Oeganda met veel plezier. Het plezier was nog groter toen het over de swyper ging.
een “swyper” (uitspraak swijper) is (volgens Engelse straattaal) een meneer met een “hele grote meneer” die hij met regelmaat uit zijn broek haalt. Begrijpelijk dat Tracey en haar vriendin moesten lachen toen ze het hoorde”.
Nou en toen ik deze reactie weer las kwam ik ook niet meer bij van het lachen. Gaan wij in de winkel een “swyper” kopen! Michelle en ik vragen ons nu af hoe wij dan toch op dit woord gekomen zijn want we hebben niet de indruk dat de verdere omgeving het zo grappig vind. Maakt ook niet uit, ik weet dat mijn Engels niet zo geweldig is. But I try.
Deze morgen help ik Mercy met haar lessen taal en rekenen. En vandaag gebruik ik een trucje wat goed werkt. Na elke, goed gemaakte oefening, mag ze een foto zien op mijn telefoon. Normaal speelt ze met mijn brillendoos en doet ze net alsof dat een mobieltje is. Maar nu neem ik er mijn telefoontje maar eens bij. Ze doet echt goed haar best en al snel ziet ze een foto van “my boyfriend” Ook aan het 2e gedeelte werkt Mercy erg goed en dan mag ze een korte movie zien, een dansje wat we op het werk een keer met cliënten gedanst hebben. En wonder boven wonder, ze werkt al haar oefeningen netjes af. Zij blij en ikke natuurlijk ook. Want het loopt ook wel eens helemaal anders.
Mercy wil erg graag met mij gaan wandelen en als aunty Tracey het goed vind, gaan we samen op pad. Het is erg gezellig en het is een ontspannen wandeling. Dan zien we in de verte kinderen van home Sweet Home wandelen met aunty Claire. We sluiten ons aan en maken de ronde mee af.
Als we rond 11.30 terug zijn gaan de kinderen van het klasje van Tracey kleuren en omdat ik nog hele mooie werkvellen met vlinders in mijn huisje heb liggen, stel ik voor om die te gaan halen. Tracey vind het een super idee en even later zijn we ijverig aan het werk.
Deze middag eet ik alleen tijdens de lunch omdat Michelle naar Jinja is. Ik was onze feestjurken uit en ruim de boel een beetje op. Alles weer netjes en kan deze middag beginnen.
Ik twijfel of ik met de kinderen een activiteit ga doen of dat ik naar de sewing room ga. Ik heb nog een paar dingen liggen die gemaakt moeten worden. Ik kies voor het laatste.
Maar voordat ik begin “ff un bekske koffie” met Michelle die terug komt uit Jinja.
Ik maak de schooltas van Maria en naai voor enkele kinderen armbandjes van stof. Want als een kindje iets krijgt, volgen er meer. Ik geniet van mijn rust maar deze wordt verstoord als the kids terug komen van hun wandeling naar het veldje. Opio ontdekt mij al meteen in de Sewing room en komt al aangekropen. Gezellig! Ook dan volgen er meerdere kinderen en is het echt gedaan met de rust. Ze gaan elkaar klieren en achter mijn rug geven ze elkaar een stomp. Wat ik ook zeg of hoe ik het ook vraag, ze gaan gewoon door. Uiteindelijk stop ik met mijn activiteit en sluit de deur. I take free.
Michelle gaat koken met Roos en ik heb nu lekker even tijd om aan mijn fotoboek te werken. Het is een hele grote klus, maar werkt zeer verslavend.