Forever

ZATERDAG 21 FEBRUARI
Zoals elke morgen ben ik, ook hier rond 7.00 wakker.
En omdat wakker bij mij wakker is sta ik op en kijk wel weer wat deze dag me brengen zal. No plans today!
het weer is wat bewolkt, maar de temperatuur is super!
Ik loop in mijn slaapshirt naar de sewing room om daar op mijn gemak aan de broek van Opio te werken. Wat een rust op dit vroege uurtje van de zaterdag.
Maar dan hoor ik gekwebbel van Maria, ze is bij ons huisje en praat met Michelle. Dan zal ik niet lang onopgemerkt blijven. En ja hoor ik hoor al trippelende voetjes op de vloer en mijn naam roepen.
Ik sluit de deur van de sewing room en ga eens kijken of Michelle zin heeft om mee te gaan fitnessen. Nou……zin heeft ze niet, maar zo stoer als ze is, doet ze toch mee.
We instaleren de PC deze keer op een kruk zodat we alles goed kunnen bekijken. Ook de luidspreker gaat een paar streepjes omhoog.
het is weer afzien, maar we zetten dapper door. Maria staat in de deuropening te kijken en ik verwacht dat ze mee wil doen. Maar blijkbaar vind ze het toch niet interessant genoeg en gaat spelen. Als Jacinta, de nacht aunty, voorbij ons huisje loopt moet ze erg lachen als ze ons daar ziet springen en bewegen.
We zeggen dat ze mee mag doen, maar we krijgen er geen derde fitness lid bij.
Na onze verbrande calorieën, gaat Michelle zorgen voor een heerlijk gezond ontbijtje met een heerlijk sapje van verse meloen en passievrucht en mango.
En wat vinden we weer van onszelf dat we goed bezig zijn! (ha ha)
Ik spoel ondertussen ons wasje uit (ja, ja we hebben weer water!) en poets een beetje door ons huisje. Michelle heeft de wc gepoetst dus we zijn bijna klaar met ons weekendritueeltje en kunnen we op stap gaan. Michelle wil de hort op lekker relaxen. Maar ik zou graag nog even met Maria “onze Ciske de rat” naar het dorp lopen. Dat heb ik dagen geleden beloofd en het is er nog steeds niet van gekomen. Als ik vraag of ze tijd heeft om mee te gaan heeft ze dat wel, en ik zeg dat ze dat dan tegen de aunty moet gaan zeggen. Twee minuten later haar koppie om het hoekje van de deur. Of ze andere kleren aan moet? Ze heeft een grote sportbroek aan met een vuil truitje dus zeg ik dat ze dat maar even moet doen. En weer twee minuten later lopen we hand in hand de poort uit. In een groep is Maria erg druk en actief. Ze heeft een hartje van goud maar door haar enthousiasme overziet ze soms niet dat ze sommige dingen beter niet kan doen. In het dorpje kopen we brood en mag ze iets uitzoeken uit de snoeppotten die er staan. Ze kiest een lolly en smikkelt er lekker op los. Dan gaan we op een terrasje, aan het rand van het dorp iets drinken. Zij kiest een fanta, ik ga voor de cola. Dan stopt er een boda en stapt Zenon af. Hij is boodschappen aan het doen. We drinken gezellig met zijn viertjes nog iets, want Elias is er ook bij. Dan gaan hun weer verder en lopen Maria en ik ook weer terug. We kopen nog 10 eitjes en als Maria vraagt of ze mijn rugzak mag dragen besluit ik om de eieren daar niet in te doen, Maria kennende, blijven de eitjes dan niet heel. (grapje!)
Als we terug komen is Michelle zich rot geschrokken . Toen ze haar lakens van het bed afhaalde ontdekte ze dat er allemaal hele kleine miertjes op haar luchtbed kropen. (Zij heeft een luchtbed op het matras gelegd) Jeetjes, das smerig! Waar zouden die vandaan komen? Ik ben meteen mijn bed gaan inspecteren, maar gelukkig geen animal te zien!
Maar dan uiteindelijk, als alle wasgoed aan de draad hangt te wapperen vertrekken we naar Jinja.
Onze bodadriver wil ons wel brengen en is het, wonder boven wonder, meteen geregeld met de prijs. Maar volgens mij heeft hij nog niet zoveel ervaring want hij rijd meer door de kuilen dan eromheen. Hobbeldebobbel!
We willen naar King Fisher om daar lekker aan het water te zitten. Maar terwijl we onderweg zijn wordt het bewolkt en geven we opdracht om naar Jinja te rijden. Daar kunnen we winkelen en een terrasje pikken. “Oké, no problem”
Maar dan begint de zon weer te schijnen en hebben we spijt van onze beslissing en willen we weer terug naar King Fisher. Maar we vinden het ook nog al wat om die lieve jongen weer terug te sturen. En al overleggend, achter op de boda, krijg ik ineens het idee om naar het resort, For Ever, te gaan. Daar hebben we een hele tijd geleden een folder van gekregen in een restaurantje. En dat ligt op onze route. Yes! Dat doen we. Michelle die in het midden zit gaat in gesprek met onze bodadriver. En die vind het prima om ons daar af te zetten. Is dichter bij en de prijs is toch al bepaald. We rijden een pad in en Michelle wijst hem de weg. Maar we komen uit op een doodlopende weg dus toch maar weer terug over het hobbelige pad. Maar dan uiteindelijk komen we op plek van bestemming.
Het resort ziet er heel gezellig uit en we krijgen een rondleiding. De lodges zijn super eenvoudig maar wel leuk. We zoeken een gezellig plekje uit en genieten van een heerlijke smoothy. We praten, lezen of kijken rond. Later instaleren we ons op een schommelbankje met een koud pilsje en een hartig hapje. We bestellen groundnuts maar weten niet wat het is. Michelle denkt aardappelen omdat die ook uit de grond komen en omdat het gerecht tussen andere aardappelgerechten staat. Maar het blijkt een recept met pinda’s te zijn. Wel lekker, maar niet voor herhaling vatbaar.
We hebben een relaxed middag en de tijd vliegt voorbij.
Omdat het al wat donker begint te worden besluiten we om terug te gaan. Maar als we buiten komen staan er geen boda-drivers die ons mee kunnen nemen. We wandelen een stuk terug en komen uit bij een hele drukke weg. Aan de overkant staan boda-drivers en als ze Michelle zien zwaaien komt er iemand naar ons toe. We worden het niet eens over de prijs en hij rijd weg.
Dan komt nummer twee en ook hij vraagt de maximale prijs. We kiezen eieren voor ons geld en geven hem iets meer dan dat de werkelijke prijs is. Want het is inmiddels donker en als ze allemaal voet bij stuk houden kunnen we naar huis lopen. Het is weer genieten achter op zo’n brommer!
In het huisje ploffen we o ons bankje met laptop en E-reader.
Alweer een dag voorbij in Afrika.