our song

VRIJDAG 28 MAART
Een voor een worden we langzaam wakker en zoeken even onze weg in “ons” huisje.
Met 2 of 4 mensen scheelt de helft, maar gelukkige zijn onze “nieuwe” mensen hele goede bekenden en al heel snel voelen we ons helemaal op ons gemak .
Michelle maakt een heerlijk ontbijtje en gezamenlijk genieten we hier van.
Dan trekken Michelle en ik onze nieuwe jurk aan omdat we dadelijk ons afscheid bij de kinderen hebben. Maar Peer en Paul kunnen niet wachten om rond geleid te worden over het terrein dus is dat ons eerste werkje na het ontbijt.
Ik merk dat ik een trots gevoel heb als we rondlopen in de wei, bij de pig-stay, het hok van Tom en ik hoor mezelf vertellen, vertellen, vertellen.
We zien Tom en we stellen onze mannen voor. Tom vind het ook leuk om uit te leggen tot hoever het land van Home Sweet Home is en wat er groeit en geplant is. We zijn nu (nog even) collega’s!
Dan horen we dat de kinderen op ons zitten te wachten en gaan we de Day Care binnen.
Er worden bankjes bij gezet zodat iedereen kan zitten en dan……..staan Michelle en ik op ons “paasbest” te kijken naar een hele lieve goep mensen die we morgen gaan verlaten. Een byzar idee.
We wachten even af wat er gebeuren gaat maar als iedereen verwachtingsvol naar ons kijkt, nemen wij het heft in handen en zingen wij ons zelfgemaakte Engels lied. We weten dat de zinnen niet altijd koppen en er foute woorden in staan, maar daar gaat het nu niet even om. Het gaat om het
c o n t a c t wat we nu hebben.

We are the muzunga from Holland
And travel around to Uganda
We came white a pane
and bring something mee
We like everybody so much. Tralalalalala
The first weeks we where on the Day care
And painting the wall almost blue
we like it to do
and di dit for you
We like everybody so much. Tralalalalala
Ftom day care we went to the farm
Grace was bilding a house
it was for a pig, not for a mouse
we like everybody so much. Tralalalalala
Zenon is the sweety from Suzan
he is the papa from everyone
We like heim so much
and he talk a little bit Dutch
We love everybody so much. Tralalalalala
We have very fun with the aunties
they ar kindly and friendly
We talk about everything
and together we sing
we love everybody so much. Tralalalalala
The sewing room was almust ready
than we are making the curtains
fors ome of the rooms
we like it to do
we loe everybody so much.
We love also this children
We playing outside with water
and painting the faces
And have a lot of fun
We like everybody so much. Tralalalalala
Now we sing about mama Suzan
she is the mother off everyone
she started this home
And call it Home Sweet Home
We like everybody so much. Tralalalalala
Tom is the big gardenman
and he do what he can
He is wearing a cap
and we like that
We love everybody so much. Tralalalalala
Roos is the cook from Home Sweet Home
she’s cooking all the day’s alone
She is very strong
and hick all the trees om
We love everybody so much. Tralalalalala
Our time is over in Uganda
Now we go back to Hollandia
We mis yo uso much
And we give you a kiss
We like everybody so much. tralalalalala
Dit liedje hebben we zo vaak met de aunties en de kinderen gezongen in geïmproviseerde zinnen.
En dat lalala zong iedereen zo goed mee.
En zo ook vandaag! Als ik rond kijk zie ik al die lachende gezichten en krijg ik weer het “een-gevoel”
Na het lied hebben we voor iedereen nog een leuke foto en ook dat is voor de kinderen en aunties een mooi kadootje. Foto’s van zichzelf of vrienden en bekenden hebben ze bijna niet. Alle extra dingen zijn te duur voor henen kunnen ze niet kopen. Wonen, kleding en eten komt op de eerste plaats. Als we denken dat het afgelopen is neemt Rita het woord en bedankt ons namens iedereen. Daarna komen alle kinderen een mooie tekening brengen met een zelfgemaakt kadootje. Pfffff heftig, ik krijg tranen in mijn ogen. En als Rita me een knuffel geeft kan ik even niks terug zeggen. Ik schiet helemaal vol. Michelle, naast mij heeft ook de tranen in haar ogen. Afscheid nemen doet pijn, op wat voor manier dan ook. Maar we houden het luchtig. Voor alle kinderen van Home Sweet Home en de day care heb ik een fotoboek gemaakt wat Michelle en ik overhandigen aan Zenon en Suzan. In het fotoboek staan foto’s van Michelle en mij met onze families en vrienden. Op elke blz. een bijpassend gedicht over bv het leven, je familie, een lach en sneeuw! Ze vinden het mooi en ik hoop dat ze de gedichten gaan voorlezen aan de kinderen en ons zo niet zullen vergeten.
Als ik merk dat alle festiviteiten voorbij zijn, zet ik het liedje Dag Sinterklaasje in en al zwaaiend lopen we naar buiten. Het afscheid is voorbij en het is goed zo.
Tom vraagt of we bij de kinderen posjo whit beans (ons Oegandese middageten) komen eten maar we kiezen er voor om dit niet te doen. We eten met zijn vieren buiten op “ons benkske”
Na de lunch doet ieder zijn haar eigen ding. Ik was nog een keer mijn wasje en loop de Day care binnen met spulletjes uit de koffer die Peer mee gebracht heeft. Rita vraagt of ik Peer wil introduceren. Ik ga hem halen en samen krijgen we een rondleiding. Ik merk dat “our teachers” erg trots zijn op hun klasjes en het geweldig vinden om te poseren als Peer foto’s gaat maken.
Het is leuk en gezellig. Ik wil nog even tussen de kinderen zijn, ze nog even aanraken, wat zeggen gewoon er zijn. Want over een half uurtje gaan de meeste kinderen naar huis en zie ik ze nooit meer.
Peer heeft een tasje met plastic schud-instrumentjes bij en als ik deze uitdeel zie ik weer allemaal stralende gezichtjes. En ik moet lachen om de aunties die, net las een kind, hun handen uitsteken om er ook een te krijgen. Michele komt met Paul ook een kijkje nemen en samen genieten we nog even van deze mooie momenten. Dan een laatste knuffel want we willen een wandeling door het dorpje maken met zijn viertjes. Een extra huck voor auntie Rita en Tracey en dan gaan we op weg. Peer en Paul vinden het erg mooi om te zien waar wij de afgelopen drie maanden gewoond, gewerkt maar ook gefeest hebben en wij zijn trots om alles te laten zien en om uit te leggen hoe het hier allemaal werkt. Het is zo’n andere wereld, En ik moet lachen als ze verbaasd naar een boda driver kijken die helemaal vol beladen ons voorbij rijdt . Voor ons is dit al heel normaal.
Ik heb een tasje met laatste kadootjes bij en deel deze uit aan kinderen. Alles moet weg!
Via een mooie wandeling komen we uit bij ons stamcafétje waar we buiten op het terras genieten van een flesje koud bier. En weer merk ik dat ik zoveel wil vertellen, uitleggen . Zoveel wil laten zien. En ik vind het dan ook geweldig dat onze mannen hier zijn we dit kunnen doen. Als ik straks als ik thuis ben, over Home Sweet Home praat, weet Peer wat ik bedoel.
Ik deel nog mijn laatste hebbedingetjes uit en binnen een minuut ben ik omringd door kinderen, veeeel kinderen. Waar ze ineens vandaan komen weet ik niet. Als ik mijn tasje op zijn kop hou, als teken dat het leeg is vertrekken ze langzaam aan weer. Een enkeling blijft op een afstandje kijken maar als ze merken dat ik echt niks meer heb, wordt het rustiger om ons heen.
Dan komt er een boda driver aangereden met achterop een doodskist. Gewoon dwars overheen gebonden met binnenbanden van een fiets. En weer kijken Peer en Paul hun ogen uit. En Michelle en ik maar genieten!
Als we bij Home Sweet Home aankomen hebben ze geen eten bewaard dus maakt Michelle met alle weinige ingrediënten die we in huis hebben, een heerlijk rijstgerecht klaar. Michelle kan van niks iets heel lekkers maken. Peer en ik maken een wandelingetje over het terrein en ik merk dat ik nog steeds vertel vertel en vertel. Mijn hoofd zit zo vol. Peer hoeft alleen maar langs me te lopen en en volgens mij heeft hij de blaren al op zijn oren staan.
Paul heeft heel veel kleding mee gebracht en ook ik wil van mijn kleren af. We lopen met onze handen vol naar HSH en delen daar alles uit. De kinderen staan als kippen om ons heen en vinden het toppie dat ze weer wat krijgen. Ik zie David rondrennen in zijn Superman pak. Wat is dat kindje blij!
Dan gaan we bij het vuurtje zitten en genieten we nog even van onze op een na laatste avond hier bij Home Sweet Home