making a DVD
Door: Helma
Blijf op de hoogte en volg Helma
18 Maart 2015 | Oeganda, Jinja
VRIJDAG 13 MAART
Vrijdag de 13e! We zullen zien!
Ik ben al om 6.00uur wakker en kan niet meer in slaap komen.
De tijd begint zo te korten en we zijn nu echt bepaalde dingen aan he “afhandelen”
Zoals de wandeling met de straatjongen, huisbezoek van enkele kinderen van de Day care. We zijn naar het trommelen gaan kijken. Ik heb nu ook het gevoel dat we meer tijd voor de kinderen hebben. Relaxed met hen buiten zitten, dingen doen of gaan wandelen.. Maar ik merk dat ik soms ook dat “bezige” wel nodig heb om aan de gang te blijven. Dat het nu soms zoeken is van wat kan ik doen. Maar moet ik altijd wel iets doen? Nee, is het antwoord. We hebben al zoveel gedaan en niemand verwacht iets dat “moet” gebeuren. Alles wat we doen is fijn. Dat geeft me ook wel een beetje een vakantiegevoel.
Vandaag zijn onze jurken klaar en gaan die ophalen. Ik ben erg benieuwd hoe het geworden is. Deze keer geen Afrikaanse stijl, maar een lange halterjurk. Helma op sjiek!
Michelle heeft aan Clair beloofd om een lat op de hangen in haar klaslokaaltje om spulletjes aan op te hangen. Deze lat ligt al weken bij haar op de grond en vandaag gaan we deze klus klaren. Boor, plugjes, schroefjes en aan het werk. En deze keer verloopt het allemaal erg soepel. De spullen liggen op de plek waar we denken, de muur is niet te hard en de schroefjes passen in de plug.
We hangen nog wat leuke speelmaterialen op en als we de snoezelruimte verlaten zijn we erg tevreden over het resultaat.
Het is inmiddels 11.00uur en we willen nog eens koffie maken voor de aunties maar als we onder de veranda komen gaan ze net weer allemaal aan het werk en moeten de kinderen hun klasje weer in. Dan maar een volgende keer en gaan we zelf ff genieten van een “kumke koffie”
Deze middag werk ik aan mijn fotoboek en gaan Michelle en ik naar Jinja.
We willen schoenen gaan kopen bij de straatkinderen en gaan kijken voor planken voor in Tom zijn hok. We hebben dit beloofd, maar vinden ze tot nu toe wel heel erg duur.
Als we bij de markt aankomen zien we Haled en hij loopt gezellig met ons mee. Er is een meisje bij hem wat ook op straat geleefd heeft. Haar droom is om weer naar school te gaan zodat ze een betere toekomst heeft. Dat is uniek, vertelt Haled er zijn maar weinig straatkinderen die terug naar school willen.
Later gaan we ergens wat drinken en vraagt hij of we zijn huis willen zien. En dat lijkt ons wel wat. Met de boda rijden we naar zijn woonplaats niet ver van Jinja. Uiteindelijk komen we uit bij het repair café waar we vorige week ook al geweest zijn. In de ruimte daarachter woont Haled. Ook hier weer een gewone kleine simpele ruimte. Sfeerloos en echt helemaal zonder luxe.
Maar hij is blij met deze plek, wat ik me ook wel voor kan stellen als je op straat gewoond en geslapen hebt. Als Michelle vraagt of hij ergens een winkeltje weet waar ze een mooie Afrikaanse cd kan kopen regelt hij dat we in het repair café kunnen luisteren naar Afrikaanse liedjes en zeggen welke muziek we op de DVD willen. Dat is super fijn natuurlijk. We gaan op een bankje zitten en luisteren naar veel Afrikaanse nummers. Als we ze mooi vinden worden deze geparkeerd voor op onze DVD. Terwijl we wachten en zitten te luisteren naar de muziek komen er natuurlijk weer kinderen even naar ons kijken.
We maken kennis met vrienden van Haled en de tijd vliegt voorbij. Maar we willen ook nog onze jurken ophalen. Als we vragen hoe lang het werk van de cd nog duurt is het antwoord 10 minuten. Ohhh dat kunnen we nog wel wachten. Maar die 10 minuten worden er 15 en 20 en 25 minuten. Uiteindelijk komt Haled zeggen dat het misschien beter is hij de DVD maandag aan ons geeft omdat het anders te lang kan gaan duren voor ons. Geen probleem, prima, maar we moeten lachen dat we nu bijna een uur daar gezeten hebben voor Jan ……met de mooie achternaam.
Op de boda weer terug naar Jinja. Op een gegeven moment zie ik daar een boda rijden met twee banken van bankstellen achterop zijn brommer gebonden. Twee banken! En zeker geen kleintjes. Dat alles kan alleen maar ik Afrika! Het is inmiddels 18.00uur, we hebben honger en…..willen onze jurken ophalen. Dat laatste gaan we als eerste doen. Als we aankomen, staat onze naaister Roos, meteen op en gaat weg. Wij gaan op het trapje zitten ……wachten.
Maar deze keer komt ze redelijk snel terug en kunnen we de jurken aandoen. Ik ga als eerste. De jurk past precies, maar op de een of andere manier is het niet geworden wat ik er van verwacht had. Ik vind de kraag zo ontzettend groot en ook de rok had ik wijder verwacht. Ik kijk nog eens op het patroon en zie dat het niet dezelfde jurk is als dat ik gekozen had. Balen. Ik zit te dubben of ik het laat veranderen, maar uiteindelijk denk ik dat ik het met een kleine verandering zelf wel weer in orde kan krijgen. Dus……laat maar!
Bepakt met onze nieuwe aanwinst gaan we naar het restaurantje Forever en hebben daar heerlijk gegeten. Inmiddels is het donker en houden we een boda driver aan. Of eigenlijk houdt hij ons aan want als we buiten het restaurant stappen komen ze al aanrijden. We bespreken de prijs, en gelukkig doet deze niet zo moeilijk. Huppekee daar gaan we weer!
Als we aankomen bij Home Sweet Home is de poort al op slot. Maar Pasiano heeft ons al gehoord en komt aangelopen met zijn zaklamp. Hij opent de poort en we glippen naar binnen.
We vertellen Pasiano dat we nieuwe jurken hebben laten maken en of hij ze wil zien. Dat wil hij wel. “nice, nice” zegt hij steeds. Dan gaat hij weer aan het werk.
We ploffen op de bank en eten nog een heerlijke verse fruitsalade. Michelle is echt heel moe want die heeft de afgelopen nacht veel wakker gelegen omdat er zolang kei harde muziek te horen was. Ik heb dat ook gehoord maar slaap dan toch lekker door. Gelukkig maar!
Als ze op wil staan om naar bed te gaan fladdert er ineens iets boven haar hoofd. Jawel hoor, zit er weer een bat / fladdermouse/ vleermuis in de woonkamer. Het beestje vliegt van hot naar haar. Ik duik naar beneden en leg een kussen op mijn hoofd. Michelle doet haar haarband in en sluit snel haar slaapkamerdeur. De fladdermouse zit bij haar op de deur maar begint ook weer op en neer te fladderen. Uiteindelijk lopen we alle twee naar buiten en gaan kijken waar Pasiano is. In de verte zien we al een lichtje aankomen, our hero! Hij moet wel lachen als hij ons buiten voor ons eigen raam ziet staan. En wij, wij gluren naar binnen als our watchman ons komt helpen.
Na dit opgeloste probleem inspecteer ik mijn slaapkamer en als de kust veilig is, mag Posiano weer verder gaan met zijn ronde.
Vrijdag de 13e! We zullen zien!
Ik ben al om 6.00uur wakker en kan niet meer in slaap komen.
De tijd begint zo te korten en we zijn nu echt bepaalde dingen aan he “afhandelen”
Zoals de wandeling met de straatjongen, huisbezoek van enkele kinderen van de Day care. We zijn naar het trommelen gaan kijken. Ik heb nu ook het gevoel dat we meer tijd voor de kinderen hebben. Relaxed met hen buiten zitten, dingen doen of gaan wandelen.. Maar ik merk dat ik soms ook dat “bezige” wel nodig heb om aan de gang te blijven. Dat het nu soms zoeken is van wat kan ik doen. Maar moet ik altijd wel iets doen? Nee, is het antwoord. We hebben al zoveel gedaan en niemand verwacht iets dat “moet” gebeuren. Alles wat we doen is fijn. Dat geeft me ook wel een beetje een vakantiegevoel.
Vandaag zijn onze jurken klaar en gaan die ophalen. Ik ben erg benieuwd hoe het geworden is. Deze keer geen Afrikaanse stijl, maar een lange halterjurk. Helma op sjiek!
Michelle heeft aan Clair beloofd om een lat op de hangen in haar klaslokaaltje om spulletjes aan op te hangen. Deze lat ligt al weken bij haar op de grond en vandaag gaan we deze klus klaren. Boor, plugjes, schroefjes en aan het werk. En deze keer verloopt het allemaal erg soepel. De spullen liggen op de plek waar we denken, de muur is niet te hard en de schroefjes passen in de plug.
We hangen nog wat leuke speelmaterialen op en als we de snoezelruimte verlaten zijn we erg tevreden over het resultaat.
Het is inmiddels 11.00uur en we willen nog eens koffie maken voor de aunties maar als we onder de veranda komen gaan ze net weer allemaal aan het werk en moeten de kinderen hun klasje weer in. Dan maar een volgende keer en gaan we zelf ff genieten van een “kumke koffie”
Deze middag werk ik aan mijn fotoboek en gaan Michelle en ik naar Jinja.
We willen schoenen gaan kopen bij de straatkinderen en gaan kijken voor planken voor in Tom zijn hok. We hebben dit beloofd, maar vinden ze tot nu toe wel heel erg duur.
Als we bij de markt aankomen zien we Haled en hij loopt gezellig met ons mee. Er is een meisje bij hem wat ook op straat geleefd heeft. Haar droom is om weer naar school te gaan zodat ze een betere toekomst heeft. Dat is uniek, vertelt Haled er zijn maar weinig straatkinderen die terug naar school willen.
Later gaan we ergens wat drinken en vraagt hij of we zijn huis willen zien. En dat lijkt ons wel wat. Met de boda rijden we naar zijn woonplaats niet ver van Jinja. Uiteindelijk komen we uit bij het repair café waar we vorige week ook al geweest zijn. In de ruimte daarachter woont Haled. Ook hier weer een gewone kleine simpele ruimte. Sfeerloos en echt helemaal zonder luxe.
Maar hij is blij met deze plek, wat ik me ook wel voor kan stellen als je op straat gewoond en geslapen hebt. Als Michelle vraagt of hij ergens een winkeltje weet waar ze een mooie Afrikaanse cd kan kopen regelt hij dat we in het repair café kunnen luisteren naar Afrikaanse liedjes en zeggen welke muziek we op de DVD willen. Dat is super fijn natuurlijk. We gaan op een bankje zitten en luisteren naar veel Afrikaanse nummers. Als we ze mooi vinden worden deze geparkeerd voor op onze DVD. Terwijl we wachten en zitten te luisteren naar de muziek komen er natuurlijk weer kinderen even naar ons kijken.
We maken kennis met vrienden van Haled en de tijd vliegt voorbij. Maar we willen ook nog onze jurken ophalen. Als we vragen hoe lang het werk van de cd nog duurt is het antwoord 10 minuten. Ohhh dat kunnen we nog wel wachten. Maar die 10 minuten worden er 15 en 20 en 25 minuten. Uiteindelijk komt Haled zeggen dat het misschien beter is hij de DVD maandag aan ons geeft omdat het anders te lang kan gaan duren voor ons. Geen probleem, prima, maar we moeten lachen dat we nu bijna een uur daar gezeten hebben voor Jan ……met de mooie achternaam.
Op de boda weer terug naar Jinja. Op een gegeven moment zie ik daar een boda rijden met twee banken van bankstellen achterop zijn brommer gebonden. Twee banken! En zeker geen kleintjes. Dat alles kan alleen maar ik Afrika! Het is inmiddels 18.00uur, we hebben honger en…..willen onze jurken ophalen. Dat laatste gaan we als eerste doen. Als we aankomen, staat onze naaister Roos, meteen op en gaat weg. Wij gaan op het trapje zitten ……wachten.
Maar deze keer komt ze redelijk snel terug en kunnen we de jurken aandoen. Ik ga als eerste. De jurk past precies, maar op de een of andere manier is het niet geworden wat ik er van verwacht had. Ik vind de kraag zo ontzettend groot en ook de rok had ik wijder verwacht. Ik kijk nog eens op het patroon en zie dat het niet dezelfde jurk is als dat ik gekozen had. Balen. Ik zit te dubben of ik het laat veranderen, maar uiteindelijk denk ik dat ik het met een kleine verandering zelf wel weer in orde kan krijgen. Dus……laat maar!
Bepakt met onze nieuwe aanwinst gaan we naar het restaurantje Forever en hebben daar heerlijk gegeten. Inmiddels is het donker en houden we een boda driver aan. Of eigenlijk houdt hij ons aan want als we buiten het restaurant stappen komen ze al aanrijden. We bespreken de prijs, en gelukkig doet deze niet zo moeilijk. Huppekee daar gaan we weer!
Als we aankomen bij Home Sweet Home is de poort al op slot. Maar Pasiano heeft ons al gehoord en komt aangelopen met zijn zaklamp. Hij opent de poort en we glippen naar binnen.
We vertellen Pasiano dat we nieuwe jurken hebben laten maken en of hij ze wil zien. Dat wil hij wel. “nice, nice” zegt hij steeds. Dan gaat hij weer aan het werk.
We ploffen op de bank en eten nog een heerlijke verse fruitsalade. Michelle is echt heel moe want die heeft de afgelopen nacht veel wakker gelegen omdat er zolang kei harde muziek te horen was. Ik heb dat ook gehoord maar slaap dan toch lekker door. Gelukkig maar!
Als ze op wil staan om naar bed te gaan fladdert er ineens iets boven haar hoofd. Jawel hoor, zit er weer een bat / fladdermouse/ vleermuis in de woonkamer. Het beestje vliegt van hot naar haar. Ik duik naar beneden en leg een kussen op mijn hoofd. Michelle doet haar haarband in en sluit snel haar slaapkamerdeur. De fladdermouse zit bij haar op de deur maar begint ook weer op en neer te fladderen. Uiteindelijk lopen we alle twee naar buiten en gaan kijken waar Pasiano is. In de verte zien we al een lichtje aankomen, our hero! Hij moet wel lachen als hij ons buiten voor ons eigen raam ziet staan. En wij, wij gluren naar binnen als our watchman ons komt helpen.
Na dit opgeloste probleem inspecteer ik mijn slaapkamer en als de kust veilig is, mag Posiano weer verder gaan met zijn ronde.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
