Tom our "garden"teacher
Door: Helma
Blijf op de hoogte en volg Helma
28 Februari 2015 | Oeganda, Jinja
DONDERDAG 26 FEBRUARI
Vanmorgen vroeg wakker en op gestaan. Om 7.00uur sta ik al te springen en te puffen.
Het blijft moeizaam en intensief dat fitness gedoe.
Na het ontbijtje lopen Michelle en ik naar het weeshuis om te kijken of we daar nog wat kunnen betekenen. We zien van alles en zetten het op papier waarmee we naar Suzan lopen.
Die heeft te horen gekregen dat ze niet genoeg geld hebben om de tegelvloer te laten leggen in het woonhuis van de kinderen. En dat is echt geen overbodige luxe!
De vloer die er nu ligt is beschadigd en moeilijk schoon te houden.
Prioriteit is dus de vloer en niet “de leuke gordijnen” die wij in gedachten hadden. Daarom besluiten we om dit deel bij de vloer te leggen zodat deze z.s.m. gelegd kan worden. Ze is erg blij met ons aanbod. (sponsoren bedankt!)
We praten over de kinderen en de taak van ons, als vrijwilliger. Wij, als vrijwilliger denken veel meer aan het verleden van de kinderen en hoe erg dat is. Maar deze kinderen zijn daar helemaal niet heel de dag mee bezig. Ze wonen nu in deze woonsituatie van HSH en genieten daar ook. In deze omgeving en situatie zijn ze gelukkig. Dit is hun thuis. Suzan, Zenon en de aunties zorgen voor hen. Als er steeds (andere) vrijwilligers zich gaan bezighouden met de kinderen die bij Home Sweet Home wonen, geeft dat onrust en onduidelijkheid omdat elke vrijwilliger anders met ze omgaat. Er zijn hier ook kinderen met hechtingsproblemen en dan is het juist de kunst om afstand te houden. Deze kinderen worden juist niet geholpen als er steeds mensen een band met ze willen opbouwen. Ingewikkeld misschien, maar zeker begrijpbaar.
De afspraak is nu, ook met de kinderen gemaakt, dat de vrijwilligers er zijn om de kinderen te helpen op de day care. Dus niet om ze extra persoonlijke aandacht te geven en om een goede band op te bouwen. Het woongedeelte is hun thuis waar ze als gezin samen wonen met vertrouwde mensen.
Het is een goed gesprek en er is nu meer duidelijkheid, ook naar mij toe met hoe ik met de kids om kan/mag gaan.
De tijd loopt, ook vandaag, gewoon door, en we hebben deze morgen te weinig tijd om op te gaan ruimen bij de pig-stay.
Over een half uurtje is het eten dus lopen we naar de sewing room en gaan daar nog en half uurtje achter de naaimachine zitten. Ik vermaak een broek en samen met Michelle naai ik de rijstzakjes dicht die we gaan gebruiken voor de fysio oefeningen.
Lunchtime!
Na de lunch verf ik het bovenblad van onze eettafel/kast want deze zit vol vlekken.
En omdat we nu goede afwasbare (buiten) verf hebben leek het ons een goed idee om het wat op te pimpen binnen. Suzan heeft toestemming gegeven dus hupsakee, aan de slag.
Maar daarna wordt het echt tijd om aan de slag te gaan bij de boerderij.
We sjouwen hout, zink en troep en vegen de vloer onder het afdakje.
We ruimen, poetsen en dan komt Tom aangelopen met 3 scheppen. Hij gaat ons leren hoe we het onkruid en gras moeten verwijderen. Hij is een goede leraar en legt alles rustig aan ons uit.
Maar, jeetje wat ziet het er gemakkelijk uit en wat is het een heavy job! We spreken af dat we een uurtje werken en daarna een coffee break hebben. En als het 15.01 is laat Tom dat ook meteen horen. “Break!” Michelle gaat voor de koffie zorgen en Tom en ik werken nog even door. Maar na onze pauze heeft Tom andere dingen te doen en houden Michelle en ik het ook voor gezien.
We schilderen nog een laag op onze tafel/kast in ons huisje zodat het weer Spic en Span is en lopen naar Buzika town om brood en water te kopen. Dan horen we hele mooie muziek van Judith Bryan. Als we vragen wie dat is zegt de vrouw die ons helpt, dat we die DVD kunnen kopen een eindje verderop in een winkeltje. Wij weten niet precies waar dat is en ze bied aan om met ons mee te lopen. Leuk! Wij me haar op pad. Uiteindelijk komen we in een piepklein Videotheek waar een, voor ons, ouderwetse, pc staat en waar hij Dvd's mee kan branden. We mogen de nummers van deze zangeres luisteren en zeggen welke we op onze dvd willen. Het is eigenlijk wel heel gezellig daar. En blij gaan we weer terug naar Home Sweet Home waar we de DVD meteen in mijn computer duwen en lekker genieten van deze Afrikaanse muziek.
Maar nu, inmiddels na het eten, en ruim een uurtje verder, heb ik de volumeknop toch maar een paar standjes lager gezet. De cd was mooi, maar als je deze al 3 keer gehoord hebt wordt het wel wat minder. (ha ha) Vanavond ga ik op tijd naar bed
Vanmorgen vroeg wakker en op gestaan. Om 7.00uur sta ik al te springen en te puffen.
Het blijft moeizaam en intensief dat fitness gedoe.
Na het ontbijtje lopen Michelle en ik naar het weeshuis om te kijken of we daar nog wat kunnen betekenen. We zien van alles en zetten het op papier waarmee we naar Suzan lopen.
Die heeft te horen gekregen dat ze niet genoeg geld hebben om de tegelvloer te laten leggen in het woonhuis van de kinderen. En dat is echt geen overbodige luxe!
De vloer die er nu ligt is beschadigd en moeilijk schoon te houden.
Prioriteit is dus de vloer en niet “de leuke gordijnen” die wij in gedachten hadden. Daarom besluiten we om dit deel bij de vloer te leggen zodat deze z.s.m. gelegd kan worden. Ze is erg blij met ons aanbod. (sponsoren bedankt!)
We praten over de kinderen en de taak van ons, als vrijwilliger. Wij, als vrijwilliger denken veel meer aan het verleden van de kinderen en hoe erg dat is. Maar deze kinderen zijn daar helemaal niet heel de dag mee bezig. Ze wonen nu in deze woonsituatie van HSH en genieten daar ook. In deze omgeving en situatie zijn ze gelukkig. Dit is hun thuis. Suzan, Zenon en de aunties zorgen voor hen. Als er steeds (andere) vrijwilligers zich gaan bezighouden met de kinderen die bij Home Sweet Home wonen, geeft dat onrust en onduidelijkheid omdat elke vrijwilliger anders met ze omgaat. Er zijn hier ook kinderen met hechtingsproblemen en dan is het juist de kunst om afstand te houden. Deze kinderen worden juist niet geholpen als er steeds mensen een band met ze willen opbouwen. Ingewikkeld misschien, maar zeker begrijpbaar.
De afspraak is nu, ook met de kinderen gemaakt, dat de vrijwilligers er zijn om de kinderen te helpen op de day care. Dus niet om ze extra persoonlijke aandacht te geven en om een goede band op te bouwen. Het woongedeelte is hun thuis waar ze als gezin samen wonen met vertrouwde mensen.
Het is een goed gesprek en er is nu meer duidelijkheid, ook naar mij toe met hoe ik met de kids om kan/mag gaan.
De tijd loopt, ook vandaag, gewoon door, en we hebben deze morgen te weinig tijd om op te gaan ruimen bij de pig-stay.
Over een half uurtje is het eten dus lopen we naar de sewing room en gaan daar nog en half uurtje achter de naaimachine zitten. Ik vermaak een broek en samen met Michelle naai ik de rijstzakjes dicht die we gaan gebruiken voor de fysio oefeningen.
Lunchtime!
Na de lunch verf ik het bovenblad van onze eettafel/kast want deze zit vol vlekken.
En omdat we nu goede afwasbare (buiten) verf hebben leek het ons een goed idee om het wat op te pimpen binnen. Suzan heeft toestemming gegeven dus hupsakee, aan de slag.
Maar daarna wordt het echt tijd om aan de slag te gaan bij de boerderij.
We sjouwen hout, zink en troep en vegen de vloer onder het afdakje.
We ruimen, poetsen en dan komt Tom aangelopen met 3 scheppen. Hij gaat ons leren hoe we het onkruid en gras moeten verwijderen. Hij is een goede leraar en legt alles rustig aan ons uit.
Maar, jeetje wat ziet het er gemakkelijk uit en wat is het een heavy job! We spreken af dat we een uurtje werken en daarna een coffee break hebben. En als het 15.01 is laat Tom dat ook meteen horen. “Break!” Michelle gaat voor de koffie zorgen en Tom en ik werken nog even door. Maar na onze pauze heeft Tom andere dingen te doen en houden Michelle en ik het ook voor gezien.
We schilderen nog een laag op onze tafel/kast in ons huisje zodat het weer Spic en Span is en lopen naar Buzika town om brood en water te kopen. Dan horen we hele mooie muziek van Judith Bryan. Als we vragen wie dat is zegt de vrouw die ons helpt, dat we die DVD kunnen kopen een eindje verderop in een winkeltje. Wij weten niet precies waar dat is en ze bied aan om met ons mee te lopen. Leuk! Wij me haar op pad. Uiteindelijk komen we in een piepklein Videotheek waar een, voor ons, ouderwetse, pc staat en waar hij Dvd's mee kan branden. We mogen de nummers van deze zangeres luisteren en zeggen welke we op onze dvd willen. Het is eigenlijk wel heel gezellig daar. En blij gaan we weer terug naar Home Sweet Home waar we de DVD meteen in mijn computer duwen en lekker genieten van deze Afrikaanse muziek.
Maar nu, inmiddels na het eten, en ruim een uurtje verder, heb ik de volumeknop toch maar een paar standjes lager gezet. De cd was mooi, maar als je deze al 3 keer gehoord hebt wordt het wel wat minder. (ha ha) Vanavond ga ik op tijd naar bed
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
