the pig stay is ready!

WOENSDAG 25 Februari
Omdat we onze verf gisteren opgemaakt hebben zijn we vandaag verplicht om weer naar Jinja te gaan om verf te kopen. Dat wordt dan pas in de middag schilderen.
We laten de boda driver ons afzetten bij de bank zodat we meteen kunnen pinnen om de boodschappen te betalen. Omdat we geen zin hebben om naar de winkel te lopen laten we ons daar naar toe rijden door de boda.(hoe verwend kun je zijn)
Als we de prijs vragen antwoord hij 4000 shilling. Tja zeg het moet niet gekker worden.
van Buzika naar Jinja betalen we 4000 shilling We hoeven nu maar een straat op de boda te zitten!
Ook de volgende boda driver vraagt veel meer en denkt natuurlijk dat we geld genoeg hebben nu we uit de bank komen. Deze keer ben ik het zat al dat gedoe met die prijzen. Wij als mazungu, moeten altijd meer betalen. “Dat ze maar barsten allemaal” En ik loop aan. Als nummer drie komt ziet die wel aan ons gezicht dat we echt niet meer dan 1000 shilling willen betalen en hij stemt er meteen mee in. Bij de verfwinkel aangekomen, weten we al welke kleur we moeten hebben en zijn we ook zo klaar.
Hassan, onze boda driver brengt ons netjes voor de poort terug. Deze keer het doosje netjes recht achterop de boda gebonden. We nemen geen risico meer.
Ik spoel mijn wasje uit, poets een keer door de wc en douche en dan is het al weer lunch time.
Ik zie Maria lopen in haar schooluniform en vraag waarom ze niet naar school is. Ze is wat ziekjes.
Gisteren vertelde ze dat ze haar rugzakje verloren was en omdat de tas al oud was hadden we al een nieuwe voor haar gekocht. Ze is erg blij als ik haar de nieuwe rode rugzak geef.
Dan weer …….painting!
Joanne, ook de manager van de day care, vraagt of we een helpende hand kunnen gebruiken en dat is natuurlijk altijd fijn. Met zijn drieën gaan we aan het werk en het schiet lekker op.
Helaas moeten we, ook vandaag stoppen, i.v.m. een fikse regenbui. Dat wordt dus weer koffie time!
Maar de bui gaat over en Michelle en ik besluiten om het schilderwerk af te maken vandaag, in ieder geval nog 1 ½ uurtje verder te gaan. En het lukt! We zijn klaar!
The pigs kunnen komen!
Ik maak meteen foto’s van het gebouw en we zijn alle twee trots dat “ons project” geslaagd is.
Vanavond weer geen vuurtje voor ons want we hebben geen hout gesprokkeld.
Dus binnen op ons bankje “als vanouds”