movie theater

ZATERDAG 24 JANUARI
Vannacht heb ik volgens mij heel de nacht liggen dromen.
Droom: Ik had afgesproken dat ik zou helpen bij een catering in Eersel Er was ook een groep motorrijders bij betrokken. Ik was deze afspraak vergeten en ook nog dat ik Liesbeth V op zou halen. Verder kon ik Peer niet bellen want mijn telefoon was kapot. En ik had een flesje drank verknald en moest een nieuw gaan halen maar de winkel was gesloten.
Trubbels a lot of trubbels dus.
Waar haal ik al die dromen toch vandaan? Verwerking van ervaringen?
Als ik wakker wordt denk ik “Ik ga nooit meer terug naar dat drukke Nederland”
We willen vandaag naar Jinja omdat we een jurk willen laten maken voor onszelf. Gisteren hebben we twee hele mooie zien hangen maar, (zoals echte Nederlanders) twijfelden we weer of we deze zouden kopen. Niet gedaan dus. Maar volgende week zijn we uitgenodigd op een bruiloft en dan vinden we het ook wel weer leuk om in een mooie jurk op het toneel te verschijnen. We zijn gevraagd, niet omdat deze mensen ons leuk vinden (ha ha) maar omdat ik een goed fototoestel heb en dit bruidspaar geen geld heeft om een fotograaf in te huren. We zijn dus heel de dag van de partij, ceremonie en receptie. En……eerste rang dus als “hoffotograaf” Michelle gaat mee als mijn assistente en, ze weet het zelf nog niet, ze mag dus heel de dag achter me aanlopen met alle spullen.
Dat wordt vast een hele mooie dag, we hebben er zin in.
Nu maar hopen dat ik wat leuke kiekjes kan schieten, want het is natuurlijk wel een hele belangrijke dag voor het tweetal.
Maar goed, ik spring weer van de hak op de tak, waar ben ik gebleven. Oh ja wij gaan naar Jinja om de jurk te bestellen zodat deze zeker vrijdag klaar is en we willen een hapje gaan eten met Jacinta. Dat is het meisje wat hier elke nacht werkt. Maar ik heb ontzettend veel problemen met mijn telefoon en omdat ik toch aan Zenon wil vragen of hij vandaag verf kan kopen voor de Day care, regel ik deze twee dingen maar “even” voordat we vertrekken. Had je gedacht, even. Niks hoor. De verf kopen wel, dat was vragen en Zenon wilde dat wel doen. Hij weet precies waar de winkel is en dat scheelt ons weer een heel gezoek. Maar mijn telefoon dat is weer een ander verhaal. Ik krijg allerlei meldingen waarop ik niet kan reageren. Zenon neemt mijn telefoon, gaat er op zijn gemak bij zitten en bekijkt de meldingen. Dan gaat hij even denken (soms heel handig hoor als je niet zo impulsief bent als ik) waarna hij gaat winkelen met SIMkaartjes van mij en hem. Ik denk “Oh Michelle en Jacinta zitten te wachten, zal ik maar vragen of hij dit later kan doen?” Maar meteen spreek ik mezelf streng toe “Niks ervan, leef in het NU en NU wil Zenon je telefoon nakijken. R e l a x ……… En dan laat ik alles gebeuren. Zenon loopt mee naar ons huisje en haalt nog eens mijn telefoon uit elkaar. Verwijdert berichten en ineens ping ping ping Hij doet het weer!! Ik ben erg blij omdat Hanneke vandaag jarig is en ik haar wil feliciteren. Kan ik haar vanmiddag mooi ff bellen.
Hanneke proficiat meid!!! Maak er een gezellige dag van!
Inmiddels zijn we 45 min later en kunnen we dan ook echt vertrekken. Ik sluit de deur, kijk naar beneden en zie dat ik mijn teenslippers nog aan heb. Kan echt niet want ik heb speciaal goede schoenen gekocht om blessures te voorkomen. Deurtje weer van het slot, schoenen aan en dan……
kunnen we gaan. Michelle en Jacinta zitten heel relaxed op het bankje voor het huis te wachten.
Als we een eindje gelopen hebben horen we Maria roepen Jacinta, Helma , Michelle mama is calling you. Dus loop ik terug naar de poort waar Suzan aangelopen komt. Ze hoorde van Zenon dat we speciaal voor de bruiloft een jurk laten maken. Zij heeft er nog enkele in de kast hangen en die mogen we op die dag wel van haar lenen. Super lief natuurlijk, maar we kiezen toch voor een eigen jurk. We willen eigenlijk een originele Ugandeze jurk met van die mooie grote mouwen. Maar deze zijn, ook voor onze begrippen, erg duur. Er hoort een speciale onderrok bij zodat je kabine (lees: kont) extra dik wordt. Ook de bandjes en tierelantijntjes die erop zitten moeten allemaal als extra betaald worden.
Dat zien we nu ook weer niet zitten en daarom gaan wij vandaag voor de eenvoudige versie.
Als we een boda boda willen regelen stelt Jacinta voor om in een matato te stappen. (taxibusje)
Hebben we nog niet gedaan hier in Buzika town, dus dat wordt weer een ervaring rijker. We stappen achter in en hupsakee, rijden maar. Deze busjes zien er verschrikkelijk oud en vies uit. Ze zouden in Nederland nooit door de keuring komen, maar hier is alles r e l a x e d. Niemand doet moeilijk, ook niet als je met je hoofd tegen het plafond bonkt vanwege de slechte weg en veringen in de auto.
Busje stopt, deurtje open, mensen erin, busje rijden. Busje stopt, deurtje open, mensen erin, busje rijden . Het wordt voller en voller in de bus. Michelle vind het allemaal maar niks en we komen dan ook steeds strakker achterin te zitten. Wij noemen dat “proppen” Als ik de koppen tel, tel ik 22 mensen in dat ene busje. Ik vind het wel gezellie, zit bij het open raam en heb frech air. Nou ja frech air, de uitlaatgassen vliegen hier ook in het rond.
Uiteindelijk stappen we uit in Jinja en lopen naar “onze kledingzaak” Maaaaaarrrr eh Niks kledingzaak, deze blijkt op zaterdag gesloten te zijn. Morgen, op zondag is hij wel open. Niet te geloven, hebben wij weer!
Dan maar koffie en we gaan op zoek naar dat ene leuke restaurantje. Onderweg zien we natuurlijk weer van alles, ook in de shops en het duurt dan ook weer een heel tijdje voordat we uiteindelijk aan een heerlijk bekske kofie zitten. We hebben eigenlijk ook wel honger en omdat we Jacinta mee uit willen nemen, trakteren we haar ook op een heerlijke lunch. Het is gezellig en ook Jacinta vind het erg leuk. Michelle en ik betrappen ons er op dat wij in alles zo snel zijn. Niet alleen in het lopen, maar zeker ook in het eten en drinken. Alles moet vlug, vlug bij ons. Al heb ik dat gevoel hier niet, ik merk wel dat wij overal sneller in zijn. Jacinta vertelt dat ze een kamer huurt in de buurt van HSH. Als we vragen of ze ook een keukentje heeft, is het antwoord nee. Het is een kamer waar ze woont. Als ik haar verhaal hoor, denk ik aan Nora, die alleen in een mooi huis woont met aparte keuken, kamer en 3 slaapkamers. Wat is het in Nederland toch lux. Jacinta werkt 7 nachten in de week! Zeven nachten en dan wonen in een een kamer woning. De lonen zijn hier erg laag.
Na ons eten lopen we weer terug. Het is inmiddels bloedheet en we willen eigenlijk gewoon terug, op de boda boda naar huis. We zijn moe van het geslenter. Jacinta keert huiswaarts en gaat even slapen voordat ze om 17.00uur weer gaat beginnen op Home Sweet Home.
Wij duiken de supermarkt in en kopen nog wat cappuccino en andere dingetjes. In een fruitkraam naast de supermarkt kopen we nog een lekkere ananas, meloen en nog een ander fruitsoort (Ik weet de naam niet meer) Bepakt en bezakt stappen we op de boda boda. Deze keer voor 3000 shilling pp ipv 4000shilling. Jacinta zei dat een ritje 4000 kost voor een boda boda. Nou ja, we zitten er wel met twee cabines op, dus mag het wel ietsie meer zijn, vinden wij. Deze driver heeft goede zin en moet erg om ons lachen. Vooral als we over hobbels en bobbels rijden en als wij zien dat het met ander verkeer (en ons)zomaar net allemaal goed gaat. Dan wordt er door ons wel eens geroepen. En dat is iets wat ze hier in Uganda niet zoveel doen. De mensen praten veel zachter dan ons en ook veel rustiger. Zal wel aan het klimaat liggen.
Als we afstappen gaat de jongen ook niet onderhandelen over de prijs, maar vind het prima. Als we vragen hoe hij heet, versta ik “Kittyjansen” of zoiets. Hij lachen, wij ook.
Op de terugweg van ons wandelpaadje hoor ik geluid in een hokje aan de kant van de weg. Als ik naar binnen gluur zie ik mensen gezellig bij elkaar op de bankjes zitten. Ik heb gelezen dat er filmzaaltjes zijn in Uganda die lijken op zo’n hokje, maar kan geen filmdoek ontdekken. Dan ineens, als ik op wil geven om te ontdekken wat hier nu te doen is, ontdek ik een piepklein teeveetje helemaal voorin. Het geluid staat keihard en blijkt ook regelmatig niet bij de juiste film te horen.
Dus toch de bioscoop gevonden.
Buiten bij het huisje is het erg warm dus blijven we lekker ff binnen. Omdat er alleen maar muskietengaas voor de ramen zit, is het vaak erg stoffig binnen. We merken dat aan alles wat er binnen staat en ligt en ook aan onze handen. Echt elke keer als ik ze was is het water git zwart.
Ik krijg trouwens veel leuke reacties op mijn story’s, daarvoor mijn hartelijke dank. Leuk om te lezen dat jullie ook genieten van onze reis.
En GROOT nieuws, de eerste vrachtauto met spullen voor de pig-stay is gearriveerd. Een wagen vol kiezels. Waarvoor ze nodig zijn, weet ik niet maar daar komen we nog wel achter!
Begin is gemaakt!
Later die middag hoor ik Murcy huilen. Tom de tuinman heeft haar geslagen met een schoen, vertelt ze. Ik ga daar niet op in omdat ik me er niet mee wil bemoeien en ik haar daardoor geen aandacht wil geven. Ik poets haar tranen weg, veeg haar snotneus af en vraag of ze mee gaat schommelen. Voordat ik op de schommel zit, is Maria al op mijn schoot geklommen. Murcy neemt de andere schommel en het leed is weer geleden. Daarna speel ik het spelletje zakdoek leggen met alle andere kinderen. He voelt heerlijk om met ze te spelen. Maria vind mijn haar geweldig en wil het kammen met een kam die misschien al dagen buiten ligt. Als ik zeg dat ze mijn haar met haar handen mag doen zegt ze oké, maar neemt een vieze schoonmaakborstel en begint daarmee door mijn haar te vegen. Getverderrie Maria toch! Na het eten, lekker buiten relaxen op het bankje voor ons huisje. Daarna besluit ik om een heerlijke douche te nemen en lekker mijn haren te wassenn. (ha ha)
Deze avond genieten Michelle en ik (weer op ons bankje) van een heerlijke bowl, door Michelle gemaakt van allemaal vers fruit. Hoe gezond kan je leven…toch?